ONA SOYLEYIN!!????

yüreğimde türlü yıkıntılarla gezerken tanımıstım onu..yaprakları buz tutmaya
alısmış ve yere düşmekte olan son yapraktım belki de..

ona söyleyin;güneş
oldu dogdu yüreğime...ilkbaharımı onunla buldum ben....

öyle bir yaşam
sectik ki birbirimize,o ilk gülümsemenin sıcaklıgı ile her gün daha fazla
ısıttık birbirimizi..daha fazla hep daha fazlası...ve bazen olup da aramızdaki
mesafe arttıkca üşür olduk,üşüdük...

ona söyleyin; buz tutan ellerimi en
güzel o ısıtırdı..

zaman geldi alışkanlılarımız değişti...artık biz
vardık..ikimiz..onun yanında olmak,onu hissetmek yollarda onunla adım
atmak,ona;dostummm,bitanem,her seyim diyerek sımsıkı sarılmak dünyanın en büyük
mutluluguydu...mutluyduk...
Ne yalanlar söyledik ama en güzelleri,en
profesyonelce olanları bizimdi...en son adıma kadar düşünür öyle söylerdik
hepsini,arkasında en ufak bir şüphe bırakmadan;bu yalanların bir gün gelip bizi
bulacağını nereden bilirdik ki...
Ama en huzurlu insanlar hep biz
olduk..cünkü o vardı,onun için ben vardım;bulmuştuk artık
birbirimizi...

ona söyleyin;benim hiçbir alıskanlıgım onun kadar güzel
değildi..en değerlimdi...

Hep dogru yollar cizmeye calıstık
birbirimize..ben ölümü sectim,o bana ölüm oldu ölümün ellerine
vermedi...yasamaktan vazgectim,yaşam oldu ben varım burada
dedi..ölmedim,öldürdü,öldük;yaşamadım,yaşattı,yaşa dık...

ona
söyleyin;onunla yaşam hiç bu kadar anlam kazanmadı..

ama zaman gectikce
bir seyler yitirmeye baslamıstık...o büyük heyecan,o büyük dostluk kan
kaybediyordu artık...kıskanclıklar,davranıslar,anlamsız
tavırlar,insanlar,çiçekler,böcekler....bir sürü de bahanemiz vardı bunun
için...o kadar cok ve o kadar anlamsız bahaneler ki..
gün geldi bunların
arkasına sığındık..halbuki hiç böyle yapmazdık biz..yapmadık..yapamadık..ve gün
geldi,birbirimizin arkasında durmak,birbirimize sıgınmak varken bahanelere
sıgındık,biz'i unuttuk..unutturdular...unutmak zorunda kaldık...

ona
söyleyin;o olmadıgında yanan,acıyan yüreğim bir daha asla öyle
yanmadı...yanmaz...yanmayacak..

Ve o kadar zamanın ardından anlayısımızı
kaybettik..dostluk anlayısını,bağlılığı...
aslında biz kendimizi
kaybettik,biz'i,birbirimizi...
Farklı insanlar,farklı yüzler tanıdıkca
birbirimizi göremez olduk artık...Tercihimiz hep farklı yüzler
oldu...
Gerceklerden hep kactık,o kovaladı,biz sürekli,her
seferinde,defalarca ama defalarca kactık...cok uzaklara gittik..kapılarımızı
kapattık her seye,adı;yeter ki gitmek diye konulsun dedik ve gittik..

ona
söyleyin;tak etmişti hayatın canına ve dur dedi artık!dediğimde kimse bana bu
kadar kızmamıstı....

Bir aksam,bir hoşçakal kelimesiyle yıkıldı içimdeki
her sey..Anlamadan,dinlemeden,anlamaya bile calışmadan
hoşcakal...
Gitti..tarifi olmayan bir hüzün,tuhaf bir bakış,buğulu gözlerle
arkasında bıraktı her seyi ve gitti...İçimdeki o yangın,o gidişle söndü..
Onu
öldürdüm...
Yüreğimdeki onu öldürdüm...
Hem de kendi ellerimle,kendi
yüreğimle...

ona söyleyin;ben hiçbir seyi onu üzmek için yapmadım;belki o
da.....

İşte o günden sonra,yanımda olması için bıraktıgım elleri tekrar
tutmaya basladım,hem de en bastan itibaren;ilk bıraktıklarımdan
başlayarak..birazcık sevgi,biraz daha umut,biraz daha değer taşımak için..biraz
daha...biraz daha....
Gün gelip beni görmek istediğinde de hayır
dedim..içimdeki bu ateşi artık söndürmeliydim...ben hayatımı verdim gülen
yüzüne,gecelerimi verdim,geleceğimden vazgectim ugruna,kendimi bıraktım ellerine
ve sonuç...
biz değil...
ben...sadece ben..bir ben...

ona
söyleyin;dönüşü olmayan bu gidiş hiç bu kadar acı olmamıstı...

Şimdi
günler geciyor,zaman farklı demlerden çalıyor hayatımda..Fırsatlar arıyorum her
gecen gün..daha farklı umutlar atıyorum bana verdiği o masmavi,o şirin
kutuya..
Umutlar...Ama artık ona dair değil..bize dair değil...

ona
söyleyin;hep dediğimiz gibi diyorum artık...hayat
işte,kader,kısmet,hayırlısı.......en hayırlısı bu muydu?

Ve bu da son
vedam...artık paylaşmak zorunda oldugun bir gökyüzün yok..o artık sadece
senin..daha gidecek cok yolumuz vardı ya hani,o da yok...bütün yollar sana
kaldı..en geniş haliyle...daha rahat yürürsün eminim...

Dilerim en güzel
hayat senin olur...en güzel yollarda sen yürürsün...yaprakların hiç
dökülmesin,buna sakın izin verme...onları da toplayamaz kimse,sakın
güvenme,yazık etme hayallerine...Haa unutmadan,anneni de sakın üzme..biz ölsek
de onu üzmezdik,sen de üzme...

ona söyleyin;

Ona
söyleyin...

Yalnız ona söyleyin...

Her seyi ona
söyleyin...

O da Hoşça-kalsın....


O mu..?O bilir kendini...