ıtıraffffff

Günlerdir sınırında yaşıyoruz aşkın, Günlerdir uçurumunda
Bu kaçıncı atışım
kendimi Kollarından yalnızlığa
Bu kaçıncı dargınlık, Bu kaçıncı barışma ?

Belli ki Sensizliğe sürgün artık bu gözler, Sensizliğe sürgün bu dudaklar bu
eller
Şimdi yorgun bir çınar gibi kalbim
Artık sana değil Sensizliğe
yaslanacağım
Hoşça kal güzçiçeğim hoşça kal Seni artık gözyaşlarınla
ıslanmış Yastıklara bırakacağım.
Oysa yıllarca Yemyeşil bir orman köyünde
sakladım gözlerini
Dağ başlarında çoban ateşleri yaktım üşümeyesin diye

Ellerine kör gecelerin karanlığında sarıldım
Ve haykırdım En dipsiz
kuyulara adını, Ezberlettim seni kurtlara kuşlara
Sense beni sokaklara
vurdun Ve en zehir şarkılara

Bilirsin

Rüzgara bıçak


Yağmura ateş

Buluta kurşun işlemez
Sende öylesine vurdun ki
beni

Artık bana

Hiçbir acı kâr etmez

Neylersin Önce
melekler terk etti bizi Sonra masmavi düşler Öpüşler, gülüşler çiçekler

Büyüsü kalmadı artık kavuşmaların
Bundan böyle Bizi her köşede Bambaşka
bir cehennem bekler

Sende bundan böyle İçi boş şarkılarla avut kendini

En ucuz şarkılarla yıka kirli ruhunu....Açılırsın
Taşlar yosuna sarılır
bilirsin Sarmaşıklar duvarlara
Geceler karanlığa Sende yalnızlığına
sarılırsın
Ve kadınsın
Ağlayabilirsin gönlünce Gözyaşların pınarlar
misali çağlar
Ama unutmaki erkeğim ben
.
.
.
.
.
.


Ve erkekler hep yalnız ağlar...