SUSMAYALIM::):):

Yine bir gece ve yine baş başayım kendimle, işte yine seni bulup
kaybettiğim
yerdeyim.

İnsanın bir şeylere karar vermesi ne kadar zor;
ya seni içime gömmeli ya da
artık içimden söküp atmalıyım. Ama her ne olursa
olsun susmalıyım.
Hangisi daha
zor, hangisi daha acı? Gerçekten gitmeli
miydin, yoksa kalıp yanımda
savaşmalı
mı?... Bir yol arıyorum kendime,
bulduğum tüm yollarsa sana çıkıyor…

Kapanmalı artık gözlerim. Sonsuz bir
karanlıkta tek başıma yürümeye devam
etmeliyim... Yürümeliyim ardıma bile
bakmadan, yürümeliyim parçalayarak
değerleri ve sevgileri, yok ederek
yaşadığım tüm zamanları...

Nasılda acımasız zaman. Nasıl da yüceltmiştim
seni gözümde. Tutup kendi
ellerimle koymuştum en yükseğe, sonra keyifle
izlemiştim yüceliğini. Ama
yine
ben bitirmeliyim. Tutup kollarından
indirmeliyim olduğun yerden. Ya da seni
ölene kadar yaşatmalıyım içimde.....
Ne kadar zor bir karar..

Bir yanım: “Bir daha kimse, hiç kimse onun kadar
çok
sevilmeyecek”, derken, bir
yanım sakin, sessiz...

Zaman
geçiyor, acım dinmiyor. Kapanmıyor yaralarım.. Tükenirken ben,
aklımda
bir
tek sen... Görüyor musun, yine konuşuyorum ama sessizce. Susmayı
öğreniyor
yüreğim..

Ama ben kararımı verdim...

Seninle olduğum
zamanları düşünmek bile bana mutlulukların en büyüğünü
yaşatıyor..
Seni
Seviyorum ve Ölene Kadar Seveceğim...