Aşk Yanmanın Kavrulmanın En Güzel Yolu...

Konu: Aşk Yanmanın Kavrulmanın En Güzel Yolu... Cuma Mayıs 22, 2009 2:33 pm

aşklarından birinin içinde buluyorsun kendini. Sonra habire
fotoğraflarda ara geçmişi. Geviş getirir gibi geçmişi yaşa dur defalarca. Habire
o güzel anılar sanki bugün, az önce yaşanmış zannet akşam olunca.

Ne
güzel ve tatlı bir hayat. Hiç kavga etmiyorsun onunla artık, hiç kavga yüzünden
sinirin bozulmuyor, kıskanmıyorsun onu birilerinden, ya da acaba beni aldatır mı
diye düşünmüyorsun. O sanki son halinde kaldı, kıpırdamıyor. Bir dolu güzel
geçmişi düşünüyorsun onunla. Bugün o kadar güzel şeyi yaşadıktan sonra, sanki
biraz önce arkasını dönüp gitti. Şu anda başkalarının kollarında değil. Sadece
aşk ateşi yakıyor içini, sadece kavruluyorsun kendi külünde.

Herkesde onu
arıyor ama o tadı hiçbirinde bulamıyorsun. Deneme tahtası gibi onunla yaptığın
şeyleri başkalarıyla yapıp acaba bu onun yerini tutarmı diye düşünüyorsun.
Hiçbir zaman aynı tadı alamıyorsun, gönlün başkasındayken hiçbir şeyin tadı
onunla olduğu gibi olmuyor. Bitememiş bir aşkın ardından kırık kalpler mezarlığı
bırakıyorsun farkında olmadan.

Sonrası daha da vahim belli bir noktadan
sonra o kişi bile dolduramıyor o boşluğu. O kadar yüceltmiş o kadar farklı bir
yere koymuşsunki sevgini. Acını çekmediysen ya da acı eşiğin zorlanmadıysa, için
kanamadıysa defalarca ve acını ertelediysen bu durum yıllarca sürüyor.

Bu
ne güzel bir acıdır ve ne güzel bir yangın. Aşk, yanmanın, kavrulmanın ne kadar
güzel bir yolu..