CARSIII:):):):

her zaman farklılar.güçlüler.kararlılar.korkusuzlar.doğru bildikleri tek şey beşiktaş'ın çıkarları.kara kartalların tersine olan her durumda tavırlarını net bir şekilde ortaya koyuyorlar.muhalefetse muhalefet, savaşsa savaş.yeter ki kartal'a ters bir bakış atılmasın, hareket yapılmasın.çünkü çarşı her zaman orada!

"alen sahaya, üçlü çektir stada" temposu kapalı tribün'ün ortasından bütün inönü'ye yayılıyor.eller havada, coşku had safhada.kapalının ortasını mesken tutan ve her zaman beşiktaş'ına tezahürat yapan çarşı bu kez amigo alen'e yöneltiyor bağırışlarını.onun sahaya inmesini, 35 bin taraftarın doldurdugu inönü tribunlerini komuta etmesini ve istanbul'un "beşiktaş" çığlıklarıyla yıkılmasını istiyorlar.kutsamalı beşiktaş.ve alen sahaya iniyor.kutsuyor.yeri ve göğü beşiktaş diye inletiyor.

"çarşı grubu kişilere ait değildir.bir ruhtur.çarşı, her beşiktaşlının ıslanmamayı düşündüğü anda altına girebileceği bir şemsiyedir" sözleri alen markaryan'ın çarşı tarifi.kapalının ortası bütün beşiktaşlılara açık.orada maç seyretmenin ve çarşı'ya dahil olmanın tek şartı grupla ortak hareket edip durmaksızın tezahürat yapmak.dolmabahçe'de tezahürat kapalı'da başlar, ardından diğer taraflara yayılır.alen, optik, selim, ayhan, yılmaz, ali gibi grubun önde gelenlerinin yönlendirmesiyle çarşı her zaman beşiktaş'ın ardındaki en büyük itici güç.takımlarıyla öylesine bütünleşiyorlarki beşiktaşın seyircisiz oynamak zorunda kaldığı bursa maçında her zaman bulundukları yere bir pankart koyup yokluklarını hissettirmiyorlar : "ruhumuz yeter"

siyah beyaz bir aşk hikayesi...

çarşı, 1982 yılında kuruldu.ancak 1980 öncesinde karga mustafa, imparator mustafa, kokarca cavit, bambo veysel, mecidiyeköylü mustafa ve mostra kemal gibi isimlerin oluşturduğu aksaray grubu'nun tribünde yaptığı devrim çarşı'nın temelini attı.tribündeki ağalık sistemi yıkıldı.karmaşık ilişkiler, çıkar çatışmaları içinde olan ve ağalık yöntemiyle tribünü idare edenler yerlerini gençlere bıraktı.bu anlayış günümüzdede abi-kardeş ilişkisi şeklinde sürdürülüyor.
böyle bir taraftar grubunun kurulmasının altında 1980 ile tribünlerde barışın yapıldığı 1993 yılları arasında yaşanan kapalı tribün kavgalarında ortak hareket edilmesi yatıyor.o yıllarda bütün maçlar inönü stadı'nda oynanıyordu ve hem maça hem kavgaya beşiktaş'ın köyiçi çarşısı'ndaki taraftarlar birlikte gidiyordu.amaç kapalıyı rakiplere kaptırmamaktı.bu uğurda büyük kavgalar, planlı saldırılar, tabir yerindeyse baskınlar bile yapılıyordu.örneğin 1982-83 futbol sezonunda çarşı, fenerbahçe'nin dereağzı'ndaki tesislerini bile bastı. "bizim o zaman öyle yapmamız gerekiyordu ve yaptık.şimdi herkesin koltuk sayısı, maça girdiği saat belli.bundan sonra kavga eden kendi reklamı için kavga eder.bu tribün mücadelesi olmaz" diyor alen.grubun sözcüsü ayhan güner de ekliyor. "zaten artık kimse bizimle kavga etmek istemiyor.her gittiğimiz yerde dostlukla karşılanıyoruz.çünkü bütün gruplar çarşı'ya teslim oldu.türkiye'de rakibimiz yok". ayhan, yurtdışındaki holigan gruplarından liverpool, boca juniors, river plate, juventus, panatinakios ve legia varşova'nın fanatiklerini beğendiklerini söylüyor.gülümsüyor. "yine de hepsini ayıklarız."
diğer taraftan resmileşip 1903 beşiktaşlılar derneği olarak faaliyet gösteriyorlar.sadece futbolla alakalı değiller.siyasal, sosyal, ekonomik gündemde ne tartışılıyorsa çarşı bu konudaki tavrını maçlarda ortaya koyuyor.en yakın örnek ırak savaşı öncesinde çarşı tribününden "savaşa hayır" tezahüratları yükselmesi.birçok kuruluş onları sivil toplum örgütü olarak görüyor ve etkinliklerine destek olması için çağrıda bulunuyor.

bir tribünden ötesi...

kendilerini sadece beşiktaş'ın askeri olarak görüyorlar.hiçbir zaman haklarında "yönetimden cep harçlığı alıyorlar, deplasmana bedavaya gidiyorlar" gibi eleştiriler çıkmıyor.çünkü bu yönde hareketleri yok.sadece, bin kişi birlikte hareket edip kombine bilet alıp, indirim talep ediyorlar.yöneticilerle içli dışlı değiller.ama onlarla ilgili konularda görüşlerine önem veriliyor.bu da onları eleştiri ve protesto yapmakta olabildiğine serbest kılıyor.başkanın yönetimini beğenmiyorlarsa, ona inanmıyorlarsa rahatlıkla istifa çağrısı yapabiliyorlar.1999 yılında süleyman seba'nın görevi bırakmasını istiyorlardı ve bu konuda birçok eylemleri oldu. "ahmet dursun, seba gitsin" tezahüratını aylarca devam ettirdiler.seba'nın yerine gelen serdar bilgili'yi destekleselerde nihat kahveci'nin real sociedad'a satılmasını engellemek için "nihat'ı satanı bizde satarız" diyerek protestolar yaptılar.ve tabii ki pascal nouma ısrarları.beşiktaş tarihinde ilk kez sadece taraftar istiyor diye bir futbolcu transfer edildi.hem de teknik direktörün istememesine, büyük riskler taşımasına, takımı yarı yolda bırakabileceği endişesini üzerinde barındırmasına rağmen.
"pascal bizim içimizdekini sahaya en iyi yansıtan isim olduğu için onun geri gelmesini istedik.yönetimde bu sayade kombine bilet satışlarını arttırmayı planladı ve de arttırdı.pascal'a sahip çıkar, gönderilmesine sert tepki verebilir, tribünde protestoya başlayabilirdik.ama beşiktaş sevgisi her konuda olduğu gibi burada da ağır bastı.bunu yapsak hakemler ve rakip takımlar bize cephe alabilirdi.hatta kendi taraftarlarımızın içinde bölünmeler olabilirdi.100. yılın hürmetine herkes sustu.belki 102. yıl olsa şampiyonluğu gözden çıkarabilirdik ama bu yıl olmazdı.pascal'ı çok sevdik, onu geri getirirdik ama onun da yaptığı bazı olumsuzluklar var.bunlar da bizde saklı" diyen alen bu konudaki suskunluklarına açıklık getiriyor.

"anarşizm yaşam felsefemiz..."

çarşı'nın beyin takımının yaş ortalaması 30 dolaylarında.hemen hepsi doğma büyüme beşiktaşlı.çocukluk arkadaşlarına tribün kardeşliğinide eklemişler.hayata karşı muhalif duruyorlar.her konuda fikirleri, kendi bakış açıları var.kurallar, kısıtlamalar, zorunluluklar onlara göre değil.reddediyorlar.ayhan insanın çalışmasını, yaşamak için para kazanmak zorunda olduğunu düşünmesini zayıflık olarak görüyor. "geleceği düşünmek çok saçma.insanın doğasına aykırı.31 yaşındayım, bugüne kadar toplam 10 ay maaş aldım.ne zaman ne yapacağımız belli değil.hiçbir zaman plan yapmıyoruz.kafamıza göre takılıyoruz.parasız kalınca yapacak birşeyler bulup günü kurtarıyoruz.bize biçilen yaşama kılıfına uymuyoruz.bu yüzdende her zaman her şeye karşı durabiliyoruz.hiçbir dayatmayı kabul etmiyoruz.anarşizm bizim yaşam tarzımız" diyen ayhan'ı bütün arkadaşları gayet keyifli bir biçimde onaylıyor.
tribündeki davranışları ve geçmişteki kavgaları nedeniyle hem basın hem de polis tarafından holigan olarak görülüyorlar.istanbul emniyeti'nde çarşı elemanlarının birçoğunun dosyası var. "evet, holiganız" diyor ayhan. "çünkü taraftarlık bizim için bir meslek.yanlış anlaşılmasın, hiçbir şekilde ne kulüpten ne de başka insanlardan bu yönde para alırız.tek derdimiz beşiktaş'ı desteklemek.aslında taraftarlık bir nevi koyunluk.kulüp tarafından kullanıyoruz.takım sevgisi yüzünden herşeye katlanıyoruz.madem öyle diyerek alabildiğine aykırı davranıyoruz.normalde yapamayacaklarımızı bu sayede gerçekleştiriyoruz.kadıköy'e gittiğimizde stada zarar vermeden dönmeyiz mesela."
her zaman kapalı için mücadele verdiler.bunu da hep kazandılar.ortalıklarda dolaşan bir dedikodu yeni bir kapalı savaşının yaşanabileceğini fısıldıyor.kapalı tribün'ün numaralı gibi localaştırılıp yüksek meblağlarla sezonluk olarak satılmasının planlandığı kulaktan kulağa dolaşıyor.bu durumda çarşı'nın her zamanki yerinde daha paralı insanlar maç seyredecek.o zaman çarşı ne yapacak sorusuna alen net bir cevap veriyor. "böyle birşey yapmayı düşünmesinler.böyle olayları kabullenmeyeceğimiz bilinsin.hiçbir şey düşündükleri gibi kolay değil.mücadelemiz yine başlar.kapalı'da hep biz vardık ve biz olacağız

PARAYI LIDYALILAR BULDU,SOSYETE PARAYI BULDU




CARSIYI SATIN ALACAK PARA DAHA BULUNAMADI