anlıyamadım ki?

anlıyamadım ki?


Hangisiydi canımı acıtan..! senın var oluşun mu? senın yokluğun mu? varlığinda bile sana hasretim. Yanındayken bile ne kadar yakınsan bi o kadarda uzaksın. Senın gidişlerin var, senın mecburiyetin var.Senın bağlılığın sorumluluğun var. Kal diyemem ki hiç yanımda... Ama bi tanecik gülmen var,herseye değer.Sen benim için öyle bir yerdesın ki ne acı çektirmeye yüreğim var nede senin gitmene izin verecek bır kapi var. Sen bende öyle bir mecbur kılınansınki ne senı sılmeye gücüm var,nede başkasını sevmeye kalbım.. Gıtme benimle kal..öyle bir yerde kalki, kimse görmesin duymasın seni, bakmasın sana.. nazar değmesin varliğina...

Eklenme: 13-05-2009
Şair: Ahmet Selçuk Ilhan

Anlamak, anlamak istiyorum insanları,
Sanki sevgiden yoksun bir yarış içindeler.
Ayıramıyorum sevapları, günahları,
İnsanlar çaresiz bir şeylerin peşindeler.

Bir yarış ki topluca atılırlar ileri,
Sonra ortalığı karıştırır birileri,
Hep daha fazla kazanmaktır düşünceleri,
Çok hırslılar ama henüz yolun başındalar.

Bir kumar oynuyoruz aleyhimizde kartlar,
Yok oluyoruz, buna zorluyor şartlar,
Kuzu postuna bürünmüşler bütün kurtlar,
Avcı pusudayken, onlar menzil dışındalar.

Abbas der hayat bir felsefedir, dünya fani,
Bütün bu karmaşa niye? hiç değer mi yani?
Nerde sarayı, köşkü olanlar nerde hani?
İbret alacaksan hepsi mezar taşındalar